In memoriam Joop Wolff (1947-2012)

Kenmerken

• Plaatsingsdatum 10-11-2012
• Auteur Hans de Groot, hoofdredacteur Het Houtblad ()

Bericht

Ons bereikte het droeve nieuws dat op maandag 5 november jl. Joop Wolff op 65-jarige leeftijd is overleden. Wij plaatsten daarover gisteren een bericht van zijn familie. Met hem verliest de houtbranche niet alleen een bijzonder innemende persoonlijkheid, maar ook een ontzaglijke hoeveelheid houtkennis en -ervaring.

Joops vader had een timmerbedrijf, dus zo vreemd is het niet dat hij in het houtvak verzeild raakte. En dat was meteen ook zijn kenmerk: hij was een man van de praktijk die voorlichtend en onderwijzend wist waarover hij het had en dat ook uitstekend kon overdragen. Behalve voor hout had hij verder een grote belangstelling voor cultuur (Italië!).

Zijn carrière begon hij bij Houthandel van Dam, waarna hij in 1978 in dienst trad bij het Houtvoorlichtingsinstituut (HVI) te Amsterdam, voorloper van Centrum Hout. Bij beide instituten werkte hij 27 jaar, met als een van de belangrijkste vruchten dat hij menige ramp in houtbouwend en -detaillerend Nederland wist te voorkomen.

Als hooggewaardeerd technisch medewerker ontwikkelde hij tal van activiteiten, zoals voorlichting aan architecten, aannemers en opdrachtgevers en de houthandel, opleidingen en trainingen aan vele generaties jongeren in het houtvak en de organisatie van Houtdagen, de Houthal van de Bouwbeurs en vele andere evenementen.

In 1993 stond hij mede aan de wieg van de huidige stroom woon- en klusprogramma's met het RTL 4-programma Een eigen huis. In een tijdens een tv-seizoen gebouwd houtskeletbouwhuis nam hij zelf z'n intrek. Verder was hij een van de oprichters van Het Houtblad (1989) dat volgend jaar het 25-jarig jubileum viert, wat hij helaas niet mee kan maken. En decennia was hij betrokken, de laatste jaren als voorzitter, bij de jaarlijkse manifestatie Open Dag Hout, waar houtliefhebbers en houtkunstenaars elkaar ontmoeten. Zelf een verwoed houtdraaier bracht hij in 1987 Het Houtdraaiboek uit.

De laatste periode voor zijn prepensioen (2005) werkte hij voor het Hout Opleidings Centrum (HOC) als wie hij toch het meeste was: een leraar (een man een man, een woord een woordenstroom). Daarna rustte hij niet op zijn lauweren, maar begon een eigen Hout Voorlichtings Bureau (HVB). Tot het laatst bleef hij zichzelf: energiek én immer erop gericht te helpen.

Het laatste jaar raakte hij ernstig ziek, tot zijn leven afgelopen zondagnacht eindigde. De redactie van Het Houtblad wenst zijn vrouw, zijn zoon en dochter, zijn kleinkinderen en overige dierbaren alle sterkte en troost toe bij de verwerking van dit enorme verlies. De redactie blijft zich hem herinneren als een groot houtkenner, een voortreffelijk leraar en een uiterst aimabel mens.